<
Oysa kim bilir ki, yanağımda yangınlardan çok önce o yârin bıraktığı öpüş izi var... Yüreğimde anılardan kalan bin düş izi var...
Paslı bir yalnızlıktı avuçlarımda... Ardımda bir yürek yükü rüzgâr... Ne zaman sevmeye koyulsam, doğrulup çoğaldı ayrılıklar
Kanmadım aynalara sana kandığım kadar... İçimde bir boşluk sana yandığım kadar…
Seni sildiğimde, anılar defterinden, biliyordum söküp attığımı hayatımın yarısını...
O kadar güzelsin ki yüzüne bakamıyorum. Titriyor ellerim, ellerini tutamıyorum. Öylesine bağlanmışım ki sensiz duramıyorum.
Yüreğim hafif ıslaktır benim kuytu köselerde ağlamaktan ve rengi hafif uçuktur kurusun diye kaç kez güneşe asmaktan.
Gözlerin nehir kirpiklerin köprü olsa, ben üzerinden geçerken ipler kopsa ve düştüğüm yer dudakların olsa.
Güller anlatsın sana olan sevgimi, güller anlatsın yanlizligimi, çaresizliğimi… Yavaş yavaş eriyen yüreğimi güller anlatsın ben anlatamadım…